Proverbs and Proverbial Materials in Króka-Refs saga.
Editions used. Kjalnesinga saga. Jökuls þáttr Búasonar. Víglundar saga. Króka-Refs saga. Þórðar saga hreðu. Finnboga saga. Gunnars saga Keldugnúpsfífls. Jóhannes Halldórsson gaf út. Íslenzk fornrit XIV. Reykjavík, 1959.
Others.
Translations used.
Others.
Editorial comment. The text contains about 11, 200 words.
ÍF XIV. 1. 119-20. Margir menn kvíddu mjök við kvámu hans, þeir er áðr höfðu spurt til Þorbjarnar.
CSI III. 1.
398. Many of those who knew his reputation beforehand were apprehensive about his coming.
Ed. note. See Grettis saga, ÍF VII. 17. 49. Margir báðu hann vel fara en fáir aptr koma.
ÍF XIV. 2. 121. Hann lýsir yfir því,1 at hann mundi eigi fleiri sóttir taka, ok kvað sér þessa mundu einhlíta til bana. 1yfir því A, C; því yfir B.
CSI III. 2.
398. He declared that he would not have any more illnesses, saying that this one would single-handedly be his death.
ÍF XIV. 2. 122. Þenna mann fann Þorgerðr á várþingi ok spyrr, ef hann vili ráðast til hennar fjár at gæta, lézt honum mundu kaup fá, svá at honum hugnaði; hon lýsti ok því fyrir honum, at hann mundi optar þurfa ok eigi minnr at geyma fjár Þorbjarnar við misgöngum,1 sagði honum ljúft ok leitt, hvat þar var til vanda garða á millum. 1Óheimil ganga fjár í landareign annars en eiganda þess var nefnd misgöngur og varðaði við lög (Grág. II, 94, 112).
CSI III. 2.
399. She made it clear to him that more often than not he would have to watch out for Thorbjorn’s straying livestock and told him the long and the short of the conflict between the two farms.
ÍF XIV. 3. 122. Eru þér þó mislagðar hendr í kné, Þorbjörn, er þú hefir hlaupit í höfuð þeim mönnum, er saklausir hafa með öllu verit, en þú lætr þenna vitling ganga fram í slíkum ósóma at banna fé váru jörð þá, er þat vill hafa.”4 4Mislagðar voru hendur í kné þeim mönnum, sem taldir voru láta það ógert, sem gera bæri, en vinna önnur verk að þarflausu; orðin í kné eru oft felld niður úr orðtakinu; – halupa í höfuð: ráðast á – vitlingr: grannvitur maður.
CSI III. 3.
399. “You’ve done the wrong thing and left the right undone, Thorbjorn, since you’ve attacked and killed wholly inoffensive men but allow this nitwit to carry on to our shame by barring our livestock from the pasture they want.”
ÍF XIV. 3. 122. Eru þér þó mislagðar hendr í kné, Þorbjörn, er þú hefir hlaupit í höfuð þeim mönnum, er saklausir hafa með öllu verit, en þú lætr þenna vitling ganga fram í slíkum ósóma at banna fé váru jörð þá, er þat vill hafa.”4 4Mislagðar voru hendur í kné þeim mönnum, sem taldir voru láta það ógert, sem gera bæri, en vinna önnur verk að þarflausu; orðin í kné eru oft felld niður úr orðtakinu; – halupa í höfuð: ráðast á – vitlingr: grannvitur maður.
CSI III. 3.
399. “You’ve done the wrong thing and left the right undone, Thorbjorn, since you’ve attacked and killed wholly inoffensive men but allow this nitwit to carry on to our shame by barring our livestock from the pasture they want.”
See Njala, the Atlantic episode.
ÍF XIV. 3. 124. Refr ríss þá upp ok mælti: “Harðar munu at heyra þínar fleiri átölur, móðir, er slíkar eru inar fyrstu.”
CSI III. 3.
400. Ref got up and said, “The rest will make hard hearing, mother, if your scolding begins like that.”
ÍF XIV. 3. 125. Þorbjörn tók þá sverð í hönd sér ok rétti þá knífinn ok brýnit at Ref ok mælti: “Deigan skal deigum bjóða.”
CSI III. 3.
401. Then Thorbjorn took a sword in one hand and offered the knife and whetstone to Ref saying, “One should offer an untempered blade to a softy.”
ÍF XIV. 4. 127. Refr mælti þá: “Fá þú mér svá efni til ok smíðartól, at þat sé allt meir en nógt, því at þat er margra manna háttr, at þeir kenna því um, ef eigi verðr vel, at latliga sé til fengit.”
CSI III. 4.
402. Ref said, “Get enough and more of tools and material because lots of people, when a project doesn’t turn out well, blame the outcome on inadequate supplies.”
ÍF XIV. 8. 135. Refr segir: “Fyrr skyldi maðr hafa hugat ráð nökkut fyrir sjálfum sér en rata í stórræði eða eggja aðra til.”
CSI III. 8.
407. Ref answered, “A man should have his plans worked out before he enters into great undertakings or incites others to them.”
See The Wanderer.
ÍF XIV. 9. 137. Þessi tíðindi spyrjast nú víða, ok harma fáir Þorgils né sonu hans; en mikit þykkir verkit orðit hafa eins manns ok á einu aptankveldi,4 ok þykkir Refr óslæliga rekit hafa illmælit. 4aptankveld: síðkvöld (tíminn, þegar aftni er að ljúka).
CSI III. 9.
408. It was regarded as quite a job to be done by one man in one evening, and Ref was thought to have avenged the slander sharply.
ÍF XIV. 10. 141. Refr spyrr at tíðindum. Bárðr lézt honum engi segja mundu. Refr sagði þá ok eigi fregna skyldu meir en fallit þætti.
CSI III. 10.
410. Ref asked the news. Bard said that no one would tell him. Then Ref said that one should not ask more than would be thought fitting.
ÍF XIV. 10. 141. Bárðr mælti: “Vel máttu því hælast um fjölkynngi þína, at vér munum hér frá hverfa at sinni. En ek heit þér því, ef þú þorir at bíða hér annars várs, at vit Gunnarr skulum yfir þínum höfuðsvörðum standa.”
CSI III. 10.
410. Bard spoke: “You can certainly boast about your witchcraft because we will go back for now. But I promise that if you dare to stay here for another spring, Gunnar and I will have your head at our feet.”
ÍF XIV. 12. 144. “Slíkt eru þó menn,” sagði konungr.
CSI III. 12.
411. “Whatever else, such are real men,” the king said.
Ed. note. Grettla, the priest at Sandhaugar.
ÍF XIV. 13. 144. Konungr mælti: “Hugsat hefi ek nauðsyn þína, at þú farir eigi til Grænlands, því at óskylt er þér at gremjast þeim manni, sem þú átt ekki illt at launa. Varir mik, at þér reifi illu, ef þú ferr.”2 2þér reifi illu: þér verði til ills.
CSI III. 13.
412. The king spoke: “I have considered the necessity that you not go to Greenland because you are under no obligation to anger a man who has done you no evil which you should avenge. I have a premonition that the outcome will be bad for you if you go.”
ÍF XIV. 14. 147-8. Vísa 3. Þá kvað Refr vísu: Þykkist þremja stökkvir,/þat er líkindi, at ríki/reyndr, í röskum höndum/ráð várt hafa báðum./Fyrr get ek hins en hjörva/hljómbeiðir mik veiði,/hugðr mun hróðr, at brögðum/hringbætandi mæti. 3. vísa. Þremja stökkvir (a), reyndr at ríki, þykkist hafa ráð várt í báðum röskum höndum, þat er líkindi. Ek get hins, at hringbætandi (b) mæti fyrr brögðum en hjörva hljómbeiðir (c) veiði mik; hróðr mun hugðr. a) þremja (sverðseggja) stökkvir: hermaður. – b) hringbætandi: mannkenning. – c) hjörva (sverða) hljómr: orrusta; beiðir hennar: hermaður. Hermaður, reyndur að völdum, þykist hafa ráð vort í höndum sínum; það fer að líkum. Ég vænti hins, að hann verði fyrr beittur brögðum en honum takist að veiða mig; mér mun ætlað að hrósa sigri.
CSI III. 14.
414. Then Ref spoke in a verse: 3. “He who makes blades bound,/the warrior wont to rule, supposes/our fate’s in his two strong fists; that’s to be expected.”
Return to
Concordance